KRUK ZWYCZAJNY (CORVUS CORAX) jest największym przedstawicielem wróblowatych o wadze do 2000 g i rozpiętości skrzydeł sięgającej nawet 142 cm. Na wolności dożywają zwykle około 10-15 lat, znany jest przypadek kruka z londyńskiej twierdzy Tower, który na zamku dożył 44 lat.
Jedzą padlinę, owady i odpady spożywcze, a także ziarna zbóż, jagody i owoce.
Kruki wydobywają z siebie charakterystyczne dźwięki: głębokie, gardłowe i daleko słyszalne krakanie – krótkie „krr” lub „kruk kruk karrk”. W locie wydaje głębokie „grog”. Stwierdzono, że nadają sobie nawzajem imiona i mogą się wołać za ich pomocą. Gatunek ten został uznany za bardzo inteligentny.
Na przestrzeni wieków ptaki te odgrywały znaczącą rolę w mitologii, folklorze, sztuce i literaturze. Kruk uchodzi za symbol inteligencji, jest przedstawiany jako ptak wróżebny i proroczy, zapowiedź słońca i świtu, obwieszczający początek dnia krakaniem natomiast w chrześcijaństwie często pełni rolę negatywną, jako symbol ateistów, pogan, Żydów, szatana i rozwiązłości.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ochroną gatunkową częściową.
